Infekcije donjeg genitalnog sistema i seksualno prenosive bolesti

Infekcije vulve i Vagine

Infekcije Vulve

Na koži vulve mogu se ispoljiti opšte kožne bolesti, ali i bolesti specifične za ovu regiju kao što su inflamacija (zapaljenje) vestibularnih žlijezda i seksualno transmisivne bolesti (bolesti koje se prenose seksualnim kontaktom).

Česti dermatitisi

Kontaktni dermatititis, ranije nazivan ekcematozni, načešća je kožna bolest vulve. Mogu ga izazvati razni dezodoransi, sapuni, sretstva za kupanje i deterdženti za pranje rublja.

Intertrigo i seboroični dermatitis vulve se često viđaju kod gojaznih žena i kod dijabetičarki. Njihovom nastanku pogoduje vlažna sredina vulve. U slučaju hroniciteta (ako infekcija duže traje) nastaju hiperkeratotičke promjene.

Psorijaza se karakteriše prisustvom srebrnih skrama udruženih sa crvenilom kože i ekskorijacijama.

Kandidijaza vulve je najčešće udružena sa vaginalnom kandidijazom.

Folikulitis (upala dlake) i hidradenitis (upala znojne žlijezde) su piodermije najčešće izazvane stafilokoknom infekcijom. Karakterišu se pojavom pustula i furunkula u predjelu vulve.

 

 

Inflamacija vestibularnih žljezda (slika)

Bartolinitis

Bartolinitis je infamacija velike vestibularne žlijezde (Bartholinijeve žlijezde) i njenog izvodnog kanala. Može biti akutni i hronični. Najčešći uzročnici su:

Naisseria gonorrhoeae i Chlamydia trachomatis.

 

Skoro uvijek je prisutna i udrižena anaerobna infekcija

Auktni bartolinitis se obično javlja kod mladih žena. U početku je uvećana samo žlijezda. Ona se pipa kao manji, bolno osjetljivi tumefakt, sa fluktuacijom.

Hronična upala žlijezde klinički se manifestuje prisustvom male tumefakcije u dubini zadnjeg dijela velike usne. Najčešće udruženo postoji i cista izvodnog kanala koja je veća od same žlijezde. Cista izvodnog kanala nastaje kao posljedica stvaranja ožiljka i okluzije izvodnog kanala što rezultira retencijom (zadržavanjem) mukoidnog sadržaja. Veličina ciste može biti različita, zavisi od stepena unilateralnog deformiteta vulve. Ona je obično asimptomatska.

Kod većine pacijentkinja javljaju se recidivi akutnog inflamatornog procesa sa formiranjem apscesa. U takvim slučajevima potrebno je kompletno operativno odstranjivanje žlijezde i ciste izvodnog kanala. To se radi van akutne epizode inflamacije.

Ukoliko se cista pojavi ili naglo uveća u postmenopauzi neophodno je isključiti malignu alteraciju tj. treba uraditi eksciziju i histopatološki pregled.

Adenitis vestibularis

Površno i neposredno lateralno od himenalnog prstena nalaze se male vestibularne žlijezde. Zapaljenje ovih žlijezda zove se adenitis vesibularis. Ono se manifestuje: dispareunijom (bol pri odnosu) jakim bolom na dodir i eritemom ( crvenilom) u donjoj polovini vestibuma (početni dio vagine).

Inkluzione ciste su najčešće cistične formacije na vulvi. Nastaju usljed okluzije izvodnih kanala lojnih žlijezda i retencije sadržaja. Ciste su obično male i mogu se pojaviti i na velikim i na malim usnama. Sklone su supuraciji (gnojenju) i formiranju furunkula.

 

 

Ulcerozne lezije

Ulceracijama u predjelu vulve se karakterišu: Sifilis, limfogranuloma venerum, šankroid, granuloma ingvinale.

Primarni sifilis se najčešće ispoljava na vulvi. Obično 3 nedelje poslije infekcije pojavljuje se šankr - bezbolna i okrugla ulceracija. Njegove ivice su podignute indurirane i oštre, a dno uvučeno i indurirano. Istovremeno sa šankrom pojavljuje se i bubo indolens - bezbolna ingvinalna limfadenopatija. U vrijeme nastanka ovih lezija serološki testovi na sifilis su najčešće negativni pa se dijagnoza postavlja detekcijom spirohete (Treponema pallidum) u samoj leziji. Šankr i bubo indolens se spontano povlače za 4-6 nedelja.

Sekundarni sifilis se ispoljava 6 nedelja kasnije pojavom: makulo-papularnih promjena na koži generalizovane limfadenopatije i kondilomata lata na vulvi.

Kondilomata lata su okrugle ili ovalne bradavice različite veličine, zaravnjenog vrha, lako induriranih ivica i vlažne površine. Najčešće se javljaju u grupama. Riječ je o jako infektivnim lezijama.

Tercijerni sifilis se ispoljava poslije latentne faze od nekoliko godina. Gume se mogu pojaviti i na vulvi gdje obično brzo nekrotišu i stvaraju ulceraciju.

Limfogranuloma venerum

Limfogranuloma venerum ispoljava se u tri faze. Poslije inkubacije od 2-5 dana pojavljuje se inicijalna uleracija u genitalnom (vulva, vagina ili cerviks) ili u anorektalnom predjelu. Dvije do tri nedelje kasnije pojavljuje se ingvinalna limfadenopatija praćena sistemskim tegobama. Limfni nodusi su veliki, konfluentni i mogu da zagnoje.

U trećoj fazi dominira ulcerativni ili hipertrofični proces.

Šankroid ili meki šankr se ispoljava bolnom ulceracijom. Njene ivice su izdignute iskzane i podminirane, a dno nije indurirano-

Infekcije Vagine

Vaginalni sekret nastaje u količini od 1,5g na dan i prestavlja fiziološku pojavu. Njegove karakteristike su bijela boja, tečna konzistencija, prisustvo flokularnih elemenata i odsustvo mirisa.

Bakterijska vaginoza

Bakterijska vaginoza je simbiotička infekcija striktno anareobnih ( Bacteroides. Peptpcoccus, Fusobacterium i Mobiluncus specius) i mikroaerofilnih bakterija (Gardnerella vaginalis, Mycoplasma hominis i Ureaplasma urealyticum). Radi se o bakterijama koje se normalno nalaze u flori vagine. Iz za sada nepoznatog razloga dolozi do njihovog naglog umnožavanja 10 - 1000 puta, uz istovremeno smanjivanje koncentracije laktobacila. Za razliku od ostalih kolpitisa odsutni su znaci inflamacije na sluznici vagine i koži vulve pa otuda potiče naziv ovog oboljenja - bakterijska vaginoza. Miješanje sekreta sa 10%KOH pojačava se karakteristični miris amina koji produkuju anaerobi. Bakterijska vaginoza može biti seksualno transmisivna bolest te se savjetuje istovremeno liječenje oba partnera.

Vaginalna kandidijaza

U većini slučajeva (90%) uzročnik infekcije je Candida albicans, a kod preostalih slučajeva uzročnik može biti C. glabrata ili drugi C. specijesi. Riječ je o uslovno patogenim gljivicama koje se mogu izolovati kod 25-40% asimptomatskih žena, a čije naglo umnožavanje izaiziva zapaljensku reakciju. Proliferacija gljivice može biti posljedica slabljenja imunološke otpornosti ili poremećaja u bakterijskoj vaginalnoj flori. Rizični faktori za pojavu vaginalne kandidjiaze su: trudnoća, imunosupresivni lijekovi, HIV infekcija, antibiotici širokog spektra i diabetes mellitus.

Glavni simptomi kandidijaze su izražen osjećaj svraba i pečenja u predjelu vulve i vagine. Kod 20% žena infekcija protiče asimptomatski. Pregledom se konstatuju znaci inflamacije vulve i vagine - edem i jarko crveni eritem, a ponekad i ekskorijacije. Sekret je suv, grudvast, bijel, adherentan i bez mirisa.